Dag Reader!

Onlangs leerde ik het woord 'faalplezier' kennen. De lol die je kan hebben bij het verknallen van iets 😆
Mijn hoofd dacht 'Ja! Dat zou goed voor mij zijn! Ik wens het mij toe'.
Mijn gevoel zei 'Help, dat wil ik niet! Falen is verschrikkelijk'.
Het intrigeert me hoe sommige mensen echt onbevreesd falen, als weg om te groeien. Zo zag ik ooit een keynote van Average Rob die stelde: 'Falen is onderdeel van succes, niet het ontbreken ervan.'

In een sessie bij mijn coach en kwam de aap uit de mouw. Hij zei: 'Om iets nieuw te leren moet je uit je comfortzone. Je springt in een leerkuil, waar je ploetert en met je neus tegen de muur loopt, tot je de nieuwe skill beheerst. Waarna je de leerkuil verlaat met succes.'

Ik ben letterlijk op een zondag geboren. De meeste dingen die ik leuk vond, lukten gewoon snel.
M.a.w. : ik ken de leerkuil niet en die voelt voor mij héél onveilig.
Mijn onderbewustzijn doet er alles aan om er NIET heen te gaan.
Ik vermijd/weiger om dingen te doen die ik niet goed kan, zoals bv. kleren herstellen en knopen aannaaien (danku mama!)

Of erger nog: mijn systeem slaat de leerfase over en gaat recht naar de paniekmodus, door het doel zo onhaalbaar groot te maken in mijn hoofd, dat ik in FREEZE terecht kom. Perfectionisme als dekmantel voor mijn leerkuil-angst
Het zou niet de eerste keer zijn dat ik, als het me té spannend wordt, ziek op het toilet zit, waarna mijn projectplannen in een vergeten mapje op de computer belanden.
Dat overkomt mij vanuit een dierlijk instinct, het voelt niet als een bewuste keuze. Dubbel falen eigenlijk, dat ik het dan ook nog eens opgeef...

Ik had het dus met mijn coach over mijn verlangen naar faalplezier, maar hij tackelde het meteen: 'Plezier hebben in falen bestaat niet voor jou, Hannelore. Jij wil gewoon weer die leerkuil vermijden en in je comfortzone blijven, in de flow...' Betrapt!

Maar hoe kan ik het dan leuker, beter of makkelijker maken voor mezelf en voor anderen? Door het taboe eraf te halen, humor te gebruiken, te ontladen, de moed om je kwetsbaar op te stellen te eren...
Toen vroeg Curieus vzw mij om een workshop te geven op het Feest van het falen: het vieren van mislukkingen en fouten!
De workshop 'Zing het van je af' was geboren en die eerste editie was een schot in de roos. In plaats van faalmomenten te verstoppen, bezongen we ze in groep!

• In harmonie klagen over dat je al voor de vijfde keer de slotenmaker moet laten komen, omdat de sleutel weer aan de binnenkant van de deur zit...
• Schaamteloos improviseren over hoe je na een wc-bezoek de feestelijke receptie binnenstapt terwijl je jurk aan de achterkant in je panty zit
• vurig virtuoos ventileren over hoe er op dezelfde dag een einde kwam aan je relatie en aan je job

De herkenbaarheid en pret leidden tot een nieuwe editie op vrijdag 16 mei om 19u30 in Ekeren.
Goed nieuws: er is nog plaats in de groep. Het is een hele laagdrempelige workshop voor iedereen die graag zingt. Ik zou het super fijn vinden om je erbij te hebben.

Dit is jouw kans om je zalig zingend mee te komen afreageren!

Op mijn vragen van vorige maand over de moedigste momenten uit je leven, kreeg ik hele mooie antwoorden en verhalen. ♡ Ik ben nog steeds bezig met alles te laten zakken en verwerken. Ik hou je zeker op de hoogte.
Merci dat ik vandaag weer even in je mailbox mocht vertoeven.

Wat maakt mijn brief bij jou los? Laat het me weten.
​Ik vind connecteren en jouw verhalen lezen oprecht leuk.

Liefs,
Hannelore

Hannelore & friends Elke maand deel ik mijn passie voor muziek maken met de wereld. Elena Peeters was mijn gast en ik geniet nog na van hoe we samen 'Fragile' zongen ♡