Goeiemorgen Reader!

Jeanne (3) en ik zijn in de speeltuin.​
"Mamaaa"
"Ja schatje"
"Wil jij 'Let it go' voor mij zingen van Elsa?​
"Euhm... wàt wil je? Hier? Nu?"

Ik kijk een beetje ongemakkelijk rond en mijn blik kruist die van een vader die hier ook met zijn kinderen is. Ik kijk snel terug naar Jeanne.

"Ja mama, alstuplies! Wil jij van 'Frozen' zingen? Jij kan dat mooi."

Ik twijfel, maar denk ook bij mezelf:
kinderen doen niet wat je zegt dat ze moeten doen, ​
kinderen doen wat jij doet.
Als ik wil dat mijn kind zich vrij voelt om zich uit te drukken in de wereld, zal ik het zelf moeten voorleven.

Ok. Ik praat mezelf wat moed in en begin te zingen.​
Net luid genoeg dat Jeanne het kan horen in de speeltuin, maar ook niet te hard, dat het over het hele plein galmt.

Jeanne rent als een koningin van de ene kant van de loopbrug naar de andere. En op de juiste momenten in het lied splijt ze het ijs van haar paleis door de hak van haar voet dramatisch neer te zetten.
Volledige overgave. Het ziet er prachtig uit.

Als het lied uit is, heb ik een paar seconden nodig om terug tot mezelf komen.
Jeanne/Elsa roept: "Nog een keer!"
Ik bedank vriendelijk, maar de vader aan de schommel voegt lachend toe dat het hem niet stoort, hoor!
We gaan toch maar verder, om Sol af te halen van de turnkring.

Ik was aan het nadenken waarom ik zing en mijzelf wil uitdrukken in de wereld:
Ik deel niet om te entertainen, of mensen hun problemen even te laten vergeten.
Het is mijn uitnodiging aan jou om te reflecteren.
Om stil te staan bij wat er nu is en wat je jezelf zou toewensen.
Ik wil échte verbinding en het liefst een transformatie mee in gang zetten.

Op 1 november mag ik al zingend meewerken aan zoiets betekenisvol!

​De begraafplaats van Sint-Gillis-Waas wordt sfeervol verlicht in het kader van REVEIL. Als bezoeker word je ondergedompeld in een warme gloed van muziek en woord tijdens een troosttocht. Mijn vriendin Nelle De Maeyer vertelt en leidt je rond. Ik heb Tine Truwant en Yasmin Van Rossem uitgenodigd om samen met mij te zingen voor al wie mist en gemist wordt. Welkom bij zonsondergang.

Die twee zangeressen zijn mijn collega's in het Zangerscollectief!
​Met dat dreamteam zaten we ook niet stil afgelopen weken:

Als ik dit soort ervaringen kan afwisselen met momenten in de natuur en met mijn familie, dan blijf ik een dankbaar en gelukkig mens.

Wat maakt mijn brief bij jou los? Laat het me weten.
​Ik vind connecteren en jouw verhalen lezen oprecht leuk.

Liefs,
Hannelore

Hannelore & friends Elke maand deel ik mijn passie voor muziek maken met de wereld. Inge Franck en ik ontpopten ons tot de Dolly Dots 2.0 met een intieme versie van 'Love me just a little bit more'.