Jeanne (3) en ik zijn in de speeltuin. "Mamaaa" "Ja schatje" "Wil jij 'Let it go' voor mij zingen van Elsa? "Euhm... wàt wil je? Hier? Nu?"
Ik kijk een beetje ongemakkelijk rond en mijn blik kruist die van een vader die hier ook met zijn kinderen is. Ik kijk snel terug naar Jeanne.
"Ja mama, alstuplies! Wil jij van 'Frozen' zingen? Jij kan dat mooi."
Ik twijfel, maar denk ook bij mezelf: kinderen doen niet wat je zegt dat ze moeten doen, kinderen doen wat jij doet. Als ik wil dat mijn kind zich vrij voelt om zich uit te drukken in de wereld, zal ik het zelf moeten voorleven.
Ok. Ik praat mezelf wat moed in en begin te zingen. Net luid genoeg dat Jeanne het kan horen in de speeltuin, maar ook niet te hard, dat het over het hele plein galmt.
Jeanne rent als een koningin van de ene kant van de loopbrug naar de andere. En op de juiste momenten in het lied splijt ze het ijs van haar paleis door de hak van haar voet dramatisch neer te zetten. Volledige overgave. Het ziet er prachtig uit.
Als het lied uit is, heb ik een paar seconden nodig om terug tot mezelf komen. Jeanne/Elsa roept: "Nog een keer!" Ik bedank vriendelijk, maar de vader aan de schommel voegt lachend toe dat het hem niet stoort, hoor! We gaan toch maar verder, om Sol af te halen van de turnkring.
Ik was aan het nadenken waarom ik zing en mijzelf wil uitdrukken in de wereld: Ik deel niet om te entertainen, of mensen hun problemen even te laten vergeten. Het ismijn uitnodiging aan jou om te reflecteren. Om stil te staan bij wat er nu is en wat je jezelf zou toewensen. Ik wil échte verbinding en het liefst een transformatie mee in gang zetten.
Op 1 november mag ik al zingend meewerken aan zoiets betekenisvol!
Als bezoeker word je ondergedompeld in een warme gloed van muziek en woord tijdens een troosttocht.
Mijn vriendin Nelle De Maeyer vertelt en leidt je rond. Ik heb Tine Truwant en Yasmin Van Rossem uitgenodigd om samen met mij te zingen voor al wie mist en gemist wordt. Welkom bij zonsondergang.
Die twee zangeressen zijn mijn collega's in het Zangerscollectief! Met dat dreamteam zaten we ook niet stil afgelopen weken:
Wij doken de opnamestudio in om de muziek van ons project 'Kinderliedjes om op te sturen' te vereeuwigen. Dat was zalig en zag er zo uit! Binnenkort het resultaat... Ik ben nu al trots.
Op de Dutch Design week in Eindhoven zongen we in interactie met een tent in een kerk! Hoe maak je erfgoed future-proof? Hoe isoleer je muren zonder ze aan te raken? Ik vond de beleving rond die tent magisch en maakte met de beelden deze reel.
Als ik dit soort ervaringen kan afwisselen met momenten in de natuur en met mijn familie, dan blijf ik een dankbaar en gelukkig mens.
Wat maakt mijn brief bij jou los? Laat het me weten. Ik vind connecteren en jouw verhalen lezen oprecht leuk.
Liefs, Hannelore
Hannelore & friends
Elke maand deel ik mijn passie voor muziek maken met de wereld. Inge Franck en ik ontpopten ons tot de Dolly Dots 2.0 met een intieme versie van 'Love me just a little bit more'.
Dag lieve Reader, Een maand geleden schreef ik je dat er een try-outmoment van mijn concept in wording zou komen. Wel: het is gebeurd.De dagen ervoor liep ik rond met knikkende knieën en bakken zelftwijfel.Maar ik ben het podium opgegaan met mijn volle hart.Ik zong, ik vertelde, ik nodigde het publiek uit in mijn binnenwereld. En ze kwamen. Gelukkig zaten er een paar Nederlanders in de zaal, die toch nét iets gemakkelijker durven antwoorden op mijn vaak confronterende vragen dan wij Belgen....
Lieve Reader! Wat was ik met momenten kwaad en knorrig de afgelopen dagen!Waarom? Geen idee, er was geen diepere, overkoepelende reden.Wel veel aanleidingen: hormonen die er geen zin in hadden de vijfdaagse overtocht van honderd boerderij- en jungledieren met hun hebben en houwen, doorheen onze woonkamer en ín de zetel, waardoor ik niet eens vrij in mijn huis kon rondlopen of zitten driftbuien van de kinderen omdat de saus en de groenten elkaar aanraken Ik heb iets nieuws uitgeprobeerd: ik...
Dag Reader! Onlangs leerde ik het woord 'faalplezier' kennen. De lol die je kan hebben bij het verknallen van iets 😆Mijn hoofd dacht 'Ja! Dat zou goed voor mij zijn! Ik wens het mij toe'.Mijn gevoel zei 'Help, dat wil ik niet! Falen is verschrikkelijk'.Het intrigeert me hoe sommige mensen echt onbevreesd falen, als weg om te groeien. Zo zag ik ooit een keynote van Average Rob die stelde: 'Falen is onderdeel van succes, niet het ontbreken ervan.' In een sessie bij mijn coach en kwam de aap uit...
