Wat was ik met momenten kwaad en knorrig de afgelopen dagen! Waarom? Geen idee, er was geen diepere, overkoepelende reden. Wel veel aanleidingen:
hormonen die er geen zin in hadden
de vijfdaagse overtocht van honderd boerderij- en jungledieren met hun hebben en houwen, doorheen onze woonkamer en ín de zetel, waardoor ik niet eens vrij in mijn huis kon rondlopen of zitten
driftbuien van de kinderen omdat de saus en de groenten elkaar aanraken
Ik heb iets nieuws uitgeprobeerd: ik heb mijn slecht humeur 'gewoon' toegelaten. Ik ben niet beginnen panikeren en ben niet alles beginnen analyseren of oplossen. Ik probeerde erop te vertrouwen dat dit gevoel niet blijvend is. Nu is het gepasseerd denk ik. Vandaar dat ik vandaag de tijd neem om je te schrijven.
Emoties komen in golven. Een belangrijke beslissing nemen, of naar buiten komen met iets, doe je best pas als de rust weergekeerd is. En ik heb wel een ei te leggen:
Twee maanden geleden vroeg ik jullie input en stuurden velen me persoonlijke verhalen over moedige beslissingen en keuzes uit hun leven. Ik heb ze allemaal graag en met bewondering gelezen en voel me geïnspireerd, nogmaals dankjewel! Ik heb ideeën gekregen over hoe ik met live publiek in interactie wil gaan en wat ik wil als zangeres. Mijn concept krijgt voorzichtig vorm.
Het is niet de eerste keer dat ik ambitieus aan een eigen project of voorstelling begin. Ik ben er telkens mee gestopt, verloor mezelf toen in verwachtingen, angsten en blokkades. Ik probeer nu de weg van mijn plezier en enthousiasme te volgen en hou de druk zo laag mogelijk.
foto: Andreas Van Esbroeck
Je weet dat ik in mijn traject ‘Hoe zing je je verhaal’ zangers drie maanden ondersteun om hun plek op het podium authentiek in te nemen. Ik help hen om hun eigen stem te vinden en zich uit te drukken. Ik motiveer hen om zich écht te laten zien. Zie je al waarom dit werk mij zo raakt en ik mijn coachees begrijp als geen ander als zij met de billen bloot gaan? 😆 Als coach geldt: practice what you preach. Om integer te blijven, heb ik ook mijn eigen ideeën in de wereld te zetten en mijn plek in te nemen! Er is geen passender en warmer moment om een fragment van mijn conceptuit te proberen, als de wonderlijke avond van het toonmoment van de deelnemers van ‘Hoe zing je je verhaal’! Dat is op zondag 15 juni om 19u in Ekeren. Het is een gratis evenement, maar zo waardevol ♡. Ik nodig je bij deze uit om erbij te zijn, Reader. Naast deze 12 prachtige mensen die hun ziel laten zingen, zal ik dus zelf ook iets brengen. Of je nu benieuwd bent naar het traject, geraakt wil worden door échte, gezongen verhalen of mij van feedback wil voorzien na mijn try out: je bent super welkom!
Laat me gerust weten wat deze mail bij jou losmaakt en graag tot snel! Liefs, Hannelore
Hannelore & friends
Elke maand deel ik mijn passie voor muziek maken met de wereld. Rosalie Custers kwam op bezoek en we vonden troost in het mooie lied ‘Kom dan bij mij’.
PS: Ik plaatste afgelopen tijd nog een aantal video’s op social media die je kan bekijken:
Dag lieve Reader, Een maand geleden schreef ik je dat er een try-outmoment van mijn concept in wording zou komen. Wel: het is gebeurd.De dagen ervoor liep ik rond met knikkende knieën en bakken zelftwijfel.Maar ik ben het podium opgegaan met mijn volle hart.Ik zong, ik vertelde, ik nodigde het publiek uit in mijn binnenwereld. En ze kwamen. Gelukkig zaten er een paar Nederlanders in de zaal, die toch nét iets gemakkelijker durven antwoorden op mijn vaak confronterende vragen dan wij Belgen....
Dag Reader! Onlangs leerde ik het woord 'faalplezier' kennen. De lol die je kan hebben bij het verknallen van iets 😆Mijn hoofd dacht 'Ja! Dat zou goed voor mij zijn! Ik wens het mij toe'.Mijn gevoel zei 'Help, dat wil ik niet! Falen is verschrikkelijk'.Het intrigeert me hoe sommige mensen echt onbevreesd falen, als weg om te groeien. Zo zag ik ooit een keynote van Average Rob die stelde: 'Falen is onderdeel van succes, niet het ontbreken ervan.' In een sessie bij mijn coach en kwam de aap uit...
Dag lieve Reader, In april heb ik redelijk wat ruimte in mijn agenda om me te focussen op het creëren van iets nieuws. Ik droom al een tijd van een eigen 'programma'. Waarom zet ik dat nu tussen aanhalingstekens en noem ik het niet gewoon concert of voorstelling? Ik heb nog geen naam gevonden voor de vorm die ik wil. Suggesties welkom. Ik ben een diva met diepgang.Ik hou van verhalen zingen en vertellen.En van samen zijn met mensen tot een ritueel maken, waarin alles en iedereen verbonden...