Wat als je publiek wel komt... maar geen idee heeft waarvoor?
Published 10 days ago • 2 min read
Dag lieve Reader,
Een maand geleden schreef ik je dat er een try-outmoment van mijn concept in wording zou komen. Wel: het is gebeurd. De dagen ervoor liep ik rond met knikkende knieën en bakken zelftwijfel. Maar ik ben het podium opgegaan met mijn volle hart. Ik zong, ik vertelde, ik nodigde het publiek uit in mijn binnenwereld. En ze kwamen.
Gelukkig zaten er een paar Nederlanders in de zaal, die toch nét iets gemakkelijker durven antwoorden op mijn vaak confronterende vragen dan wij Belgen. 😉 En ik snap helemaal dat sommigen ook wat overdonderd waren. Ik had niet echt een context meegegeven. Dat neem ik zeker mee naar de toekomst.
Toen ik mijn kwetsbaarheidskater wat verteerd had, was ik blij met de reacties. Mensen herkenden zich, voelden zich geraakt, gingen nadien met elkaar in gesprek. De sfeer was warm, open, intens. Geen klassieke voorstelling, geen puur concert, maar iets ertussenin — iets wat blijkbaar helemaal ik is.
Dat maakt me blij én voorzichtig. Ik heb mezelf beloofd dat dit project mag groeien op mijn ritme. Zonder forceren, zonder in een keurslijf te duwen. Het concept krijgt stilaan vorm, ik broed verder. Er komt dus zeker een vervolg. Wat, waar en wanneer: dat hoor je als eerste via deze weg.
En ondertussen... Afgelopen weekend gaf ik mee het startschot van een nieuw avontuur: Natalia in koor. 530 mensen schreven zich in om samen met haar een concert te zingen. Verspreid over zes steden volgen zij workshops om de muziek onder de knie te krijgen, indrukwekkend te klinken én straks stralend op een groot podium te staan.
Ik mag hen daarbij coachen: eerst muzikaal, binnenkort ook in podium-presence en zelfvertrouwen. Wat een energie! Zoveel mensen die met open blik en volle overgave willen meezingen. Ik voel me trots en dankbaar dat ik één van de mensen ben die deze groep mag begeleiden richting dat magische moment. Morgen zing ik de oefentracks in, zodat ze thuis verder kunnen oefenen op wat we er afgelopen weekend op hoog tempo ingestampt hebben. 🔥
Tot slot nog: De voorbije weken werd ik op verschillende plekken aangesproken over mijn brieven. Mensen vertelden hoe ze hen inspireren, raken of net op het juiste moment binnenkomen — en hen aan het denken zetten over hoe ze zelf in het leven willen staan.
Dat is zó fijn om te horen. Want precies dat is mijn bedoeling: via woorden, verhalen en muziek iets in beweging zetten. In de zaal, of hier via je inbox.
Sommigen biechtten ook op dat ze al vaker een antwoord begonnen te typen, maar het dan toch niet verzenden. Omdat het nog niet ‘af’ is. Of niet mooi genoeg verwoord. Of wat chaotisch.
Weet je? De lat mag écht lager. Ik heb veel liever een onvolledige, verwarde, rommelige mail dan géén mail. Echt waar. Ik lees met plezier wat jij met me wil delen — eerlijk, op jouw manier.
Dank je wel om mee te wandelen op dit kronkelpad van groei, creatie, en verbinding. Laat het gerust weten als er iets is dat je raakt, prikkelt of nieuwsgierig maakt. Je antwoord is altijd welkom, hoe het er ook uitziet.
♡ Liefs, Hannelore
Han & friends
Elke maand deel ik mijn passie voor muziek maken met de wereld. Mijn neef Sanne Primusz en ik werden voor even Lady Haha en Sanley Cooper om "Shallow" te zingen.
Aftermovie van mijn traject ‘Hoe zing je je verhaal’ Twaalf zangers gaven zich drie maanden lang over aan hun stem, hun verhaal, hun groei. We sloten af met een magisch toonmoment: een avond vol moed, muziek en echtheid. 👉 Er komt een volgende editie… maar pas in 2026. Wil meer info ontvangen, dan kan je dat hier aangeven.
Lieve Reader! Wat was ik met momenten kwaad en knorrig de afgelopen dagen!Waarom? Geen idee, er was geen diepere, overkoepelende reden.Wel veel aanleidingen: hormonen die er geen zin in hadden de vijfdaagse overtocht van honderd boerderij- en jungledieren met hun hebben en houwen, doorheen onze woonkamer en ín de zetel, waardoor ik niet eens vrij in mijn huis kon rondlopen of zitten driftbuien van de kinderen omdat de saus en de groenten elkaar aanraken Ik heb iets nieuws uitgeprobeerd: ik...
Dag Reader! Onlangs leerde ik het woord 'faalplezier' kennen. De lol die je kan hebben bij het verknallen van iets 😆Mijn hoofd dacht 'Ja! Dat zou goed voor mij zijn! Ik wens het mij toe'.Mijn gevoel zei 'Help, dat wil ik niet! Falen is verschrikkelijk'.Het intrigeert me hoe sommige mensen echt onbevreesd falen, als weg om te groeien. Zo zag ik ooit een keynote van Average Rob die stelde: 'Falen is onderdeel van succes, niet het ontbreken ervan.' In een sessie bij mijn coach en kwam de aap uit...
Dag lieve Reader, In april heb ik redelijk wat ruimte in mijn agenda om me te focussen op het creëren van iets nieuws. Ik droom al een tijd van een eigen 'programma'. Waarom zet ik dat nu tussen aanhalingstekens en noem ik het niet gewoon concert of voorstelling? Ik heb nog geen naam gevonden voor de vorm die ik wil. Suggesties welkom. Ik ben een diva met diepgang.Ik hou van verhalen zingen en vertellen.En van samen zijn met mensen tot een ritueel maken, waarin alles en iedereen verbonden...